GERÇEK ACI

Acı çekmek nedir bilir misin sen?Hiç iliklerinde hissettiğin oldu mu için cayır cayır yandımı cehennem ateşiyle kalbime bir kurşun gibi indi mi kederin o soğuk gölgesi,
beyninde kasırgalar olup en güçlü gemin yıkıldı mı bir anda,gözlerinden yaş yerine kan geldi mi?Gerçekten ağlamanın ne olduğunu anladın mı?Oturup en ucra köşelere kendi kendini yedin mi,durmadan tırnaklarını kemirdiğin oldu mu takii artık etlerini kemirdiğini anladığın anda ki o acıyı tattın mı?Helede resimlere bakılıp çekilen o acıları görebildin mi aniden elden düşen çerçevenin acısını paylaştın mı onunla.Yakılıp kül olurken fotografların çığlıklarını duydun mu?
Kalpteki sevginin birden bire yok oluşunu hissettin mi?Acılar içindeki bir insana korkmadan dokuna ildin mi sen?Havada ki nefretin kokusunu artık burunlarına çekmekten acı duyan bulutları görebildin mi?Kan revan içindeki kalmış olan aşka acısının nedenini sorduğun oldu mu bile bile ölümü bekleyen canlıya acısını unutturmaya çalıştın mı?İŞTE GERÇEK ACI BUDUR

Sadny 14 şuat 2006 salı sabahı saat tam olarak 8.15 arabamda okul servisi yapılmakta olduğu bi sırada sabahın o satinde evimden alışık olmadığım bi saat te acı acı calan bi telofon bu telofonu kendi evim olmasına rağmen bi an acmakta zorlandım ve cok korktum
telefonu avtığımda karşımda serap cobuk yetiş ablamı kurtar diye bi ses haykırıyo feryat ediyodu
bi an şoka girdim ve aractaki cocukları olduğu yerde bıraktım ve 7 km bi uzaklığı nasıl geldimi mianlamadım evimin önüne geldiğm de serap ın birinin başında hüngür hüngür aladığını gördüm acele ile arabadan aşa fırladım polisler sakın ol metanetli ol diyodu
o an polise vurdum cekil lan diye serapın yanına gittiğimde o dünya tatlısı boncuk gözlü ablamın 6 cı katta bedenini yere bıraktğı ve oracıkta vücüdunun kırlmadık yerinin kalmadığını gördüm senin o yukarda yazdıkların hiç bişe deyil zeynep ben her gece her gün öldüm
dirildim
serap ve annem doktor gözetimine alın dı ben ise hiç bi ialacı almayı reddettim hergün öldüm hergün dirildim cok uçurum kenerlarıa hidip alla neden diye haykırdım cok defa kendimi öldürmeyi düüşndüm ben her gün evime girer ken o deniz ler mavisi gözlü ablamın öldüğü yerden her gün evime girip evimden cıkıyorum zeynep ben o acıyı her sabah her öğlen her gece evime gelip giderken kat ve katını yaşıyorum allahta kimseye yaşatmasın rabbim herkese hayırlı ölümler versin bana bıraktığı ondan ikitane yavru evlatlarına bile bakamayorum yüzlerine ben nasıl böle bişeye izin verdim neden kardeşimi koruyamadım diye nerde hata yaptım diye evlatlarıda sanki anneleri herşeyleri ile aynılar bunu yaşadınmı zeynep allahta kimseye yaşatmasın

yaşamadım böyle bişey ertan senin neler hissettiğini anlamam mümkün değil Allah sabır versin ve kimseyi kaldıramıyacağı acılarla imtihan etmesin( amin)allah sizlere sabır geride kalanlara uzun ömür versin.

Çok üzüldüm Ertan allah rahmet eylesin,allah çocuklarına uzun ömürler versin.Aşk meşk bunlar boş bence .Herkez birgün ölecek onun için Allah sevdiklerimizin ölümünü göstermesin demek biraz saçma geliyo ama şunu söylemeliyiz;allah herkeze eceliyle yatağında ölmeyi nasip etsin,kimseye çektirmesin

Ertan abicim ateş düştüğü yeri yakıyor..Ama inan okurken gözler dolarak okudum..Ama nolur kendini suçlu hissetme.Keza bir kader varsa işte o kaderede inanmak gerek..:(Allah yerini mekanını cennet eylesin..

kötü bir durum allah yardım etsin