Biz okadar fakirdikki...?

Biz o kadar fakirdik ki; mahallemizde gökkuşağı bile siyah beyaz çıkardı

—biz o kadar fakirdik ki; masraf olmasın diye ben 7 yaşına kadar doğmadım. Ağabeyimi de gazete verdi.

—biz o kadar fakirdik ki; misafirliğe giderken bineceğimiz dolmuşun arkasından koşmak suretiyle takip ederdik

—biz o kadar fakirdik ki; eve gelen misafirleri yerdik

—biz o kadar fakirdik ki; peynirimiz yoktu her sabah tenekenin içine girer peynir taklidi yapardık

—biz o kadar fakirdik ki; biber çekirdeklerinden çorba yardık

—biz o kadar fakirdik ki; ağabeyimin eskilerini kendi giyerdi ben çıplak dolaşırdım

—biz o kadar fakirdik ki; ne sen sooor ne ben söyleyeyim kuracak cümlemiz bile yoktu yani.

—biz o kadar fakirdik ki; tuvalet kâğıdını kurutup kurutup kullanırdık

—biz o kadar fakirdik ki; kokain yerine tebeşir tozu çekerdik.

—biz o kadar fakirdik ki; okul karnesini karneyle aldığımı bilirim

—biz o kadar fakirdik ki; kasabı manavı geçtik köpeğe kemik borcumuz vardı

—biz o kadar fakirdik ki; dilencilerin paralarını çalar counter oynamaya giderdik

—biz o kadar fakirdik ki; Hint fakirleri dayanamayıp misyonlarını bize devrettiler.

—biz o kadar fakirdik ki; okula jaguarla gidip geldim senelerce, yok yani bildiğin jaguar deh diyordum gidiyordu kırmızı ışıkta durmak sorun oluyordu çok zorluk çektik çook…

—biz o kadar fakirdik ki; eskimesin diye aynaya bakmazdık

—biz o kadar fakirdik ki; Fakir BAYKURT bizim idolümüzdü duvara posterini asardık duvarda desteksizdi çiviyi çakınca yıkılmıştı zaten

—biz o kadar fakirdik ki; siyah beyaz televizyonumuz bile yoktu bizim televizyon sadece siyahtı bizim kadar fakir olan komşumuzun beyaz televizyonuyla yan yana koyar öyle seyrederdik ya.

—biz o kadar fakirdik ki; küçük kardeşimi acıkınca yemiştik ağabeyimde akşam gelip hani bana hani bana demişti. Rahmetli….

—biz o kadar fakirdik ki; meteliğe atacak kurşunumuz bile yoktu bizde taş atardık

—biz o kadar fakirdik ki; babamdan tokat yerdik başka şey yoktu bir tokadı 4 kişi paylaştığımız günler oldu

—biz o kadar fakirdik ki; sinekler bize değil biz sineklere konuyorduk.


—biz o kadar fakirdik ki; kelimelerimizi tartarak konuşurduk günlük kotayı aşınca babamız falakaya yatırırdı.

şaka ve cidiyet ikiside anlatılmış tabi anlayana yazık ülke her gecen gün bu durumlara yaklaşıyo ama gene de hamdolsun buna da şükür demek gerekir