PANİK ATAK VE UÇAK YOLCULUĞU KORKUSU

Panik atak yaşandıktan sonra kara ve deniz vasıtalarına binmek çok zorlaşır. Daha önce uçak korkusu olmayanlarda, panikle beraber uçakla seyahat imkânsız hale gelir. Panik atak hastası, ayaklarının yerden (topraktan-karadan) kesilmesini istemez. “Ya uçakta panik tutarsa? Uçakta ne tıbbi yardım alabilirim ne de uçağı yere indirebilirim. Kalp krizi geçirip Kemal Sunal gibi ölürsem, vay bahtıma!” şeklinde kaygı ve korku yüklü düşünceler uçağa binmeyi engeller. Hafif düzeyde korkusu olanlar, uçağa ilaçla ya da alkol alarak biner.

Panik ataklı işadamları ve sanatçılar, bu yüzden birçok işini erteler ya da kaybeder. Birçok hasta tatile gidemez. Bazıları uzun ve meşakkatli olmasına rağmen kendi vasıtalarıyla seyahat eder.

Panik ataklar kontrol altına alınmadan kişiyi uçağa binmeye zorlamamak gerekir. Tedaviyle kara ve deniz vasıtalarına tek başına binilmeye başlandıysa, sıra uçağa gelmiş demektir. Başlangıçta birçok hasta güvendiği biriyle uçmak ister. Olabilir, ama daha sonra tek başına uçulmalıdır. Tabii ki iş ve tatil gereği her zaman beraber uçulabilir.

Bazı hastalar yanlarında “Ne olur ne olmaz” diye Xanax veya başka ilaçlar bulundurur. Yanlarındaki ilaç ya da başka bir “güvenç nesnesi” kişiyi rahatlatır. Çoğunluğu ilacı hiçbir zaman kullanmaz. Günün birinde ilacı almadan havaalanına gittiğini, hatta uçağa bindiğini fark eden kişi kaygı, korku yaşar. Çoğunluk uçağa binmekten vazgeçer. Çok azı “Ne olacaksa olsun, yeter artık! Bunca yıldır ilacı yanımda taşıdım, bir şey olsaydı zaten olurdu!” deyip uçağa biner.

Panik atak yaşamadan da uçak fobisi olanlar vardır. Ancak uçak fobisi çoğunlukla panik atağa bağlıdır. İyi ve düzenli bir tedaviyle uçak korkusu da yok olmaktadır. Çoğu hastamız, tedavilerini olduktan sonra 12 saatlik uçuşlar bile yaptı. “Doktor bey, bir daha uçağa binmem imkânsız. Uçmayı unuttum!” diyen çok hastam tekrar uçmaya başlamıştır. Kesinlikle umutsuzluğa kapılmamak gerekir. Hiçbir sorun çözümsüz değildir. Binlerce olumlu örnek bize moral olmalıdır.

yaklaşık bir 40 yıl binemedim uçağa ,tek sebep ayağımın yerden kesilmesi ve uçağın düşebilme ihtimaliydi.
ama yılların gecmesi ile otobüs yolculuğu,adana istanbul güzergahında ve yaklaşık 13 saat sürmeye devam ederken bıkkınlığım fobimin önüne geçti.
ilk uçak yolculuğumu,uçak mühendisi olan kuzenimle birlikte istanbul adana arasında yaptım.gergindim ,kaskatıydım,ayağımla fren ve debriyaj uygulaması yaptım sanki direksiyon elimdeymiş gibi.sagolsun kuzenim adım adım ve tek tek nelerle karşılaşabileceğimi anlattı,bu da yetmedigayet rahat actı laptopunu maillerine baktı.kafa atasım geldi onun bu rahatlığı karşısında ama adanaya indiğimde kendime gelmem zaman aldı ve söylediklerinden bir tek şey aklimda en az kaza riski olan ulaşım aracı ve havayolları karayollarından çok daha güvenli.artık otobüs ya da araba ile yolculuk zul geliyor. Tren mi onu hiççç hatırlatmayın