Aşık Veysel'e sormuslar: "Sizce aşk nedir?" Aşık Veysel gülümsemiş ve şöyle demiş: "Seversin, kavuşamazsın, aşk olur..."
Onun neyini sevdiğini bilmezsin. "Çünkü, çünkü, çünkü..." diye düşünürsün, aklına binlerce şey gelir, ama yine de bomboşsundur. Ve o kadar dolusundur ki onunla, konuşamazsın. Sözcüklere hapsedersen hakaret edecek gibi hissedersin içinde yanan, dolup taşan şeye ve her zaman mutlu etmez bu içindeki seni. Louis Aragon demiş ya, "Mutlu aşk yoktur" diye.
Mutlu aşk yokmuş ve tek kişilikmiş aşk. Bir mum gibi yanıyormuş aşık olan ve kendi içine içine eriyormuş, damla damla, ağlar gibi. Bir düş gibi ve paha biçilmez bir resim. Modeline gösterseniz o resmi, tek bir benzerlik bulamayacak belki kendisiyle. Ama siz seviyorsunuz. Öyle bir sevmek ki, sigarayı bırakabilen siz, bırakamıyorsunuz için için yanıp durmayı... İstemiyorsunuz çünkü. Öyle bir sevmek ki bu, Mecnun'un Kabe'deki tek duası, içinde onu yakıp kül eden, kavuran, öldüren aşkı yok etmek, acıya bir son vermek değil; daha fazla, daha fazla aşk oluyor! :
"Tanrım, aşk belasıyla beni tanıştır.
Bir an bile aşk belasından uzak tutma beni.
Elinin bolluğunu dert isteyenlerden esirgeme
yani bir sürü belalara müptela et beni.
Ben olduğum sürece beladan dileğimi çevirme
çünkü ben belayı istiyorum, bela ister beni.
Sevgilimin güzelligini gittikçe artır.
Bela geldikçe derdine daha beter müptela et beni.
Vücudumu onun ayrılığında öyle hafif kıl ki
hafif esen sabah rüzgarı bile ulaştırabilsin ona beni.
Kibirlilik edip Fuzuli gibi bana
ey Tanrim, bir an bile başbaşa bırakma kendimle beni!"
Bu yakarışlar karşılıksız kalmaz elbet. Kim acıyı arar da bulamaz? Ölüm acısından sonra en şiddetli acının "Aşk acısı" oldugu psikologlar tarafindan da doğrulanmışken, daha fazla söze gerek yok sanırım. Kimileri için gereksizdir aşk. Hele karşılıksız ya da imkansız olanından olabildiğince uzak durmak gerekir. Ama bazen nefes olur aşk, hem zehirli hem de kutsanmıştır. Sanatçı için ilhamdır, hayattır. Sezen ne demis?
"Ask için ölmeli, aşk o zaman aşk."
Acıtsa da, hayat nefesi olup gizlice zehirlese de, öldürse de, aşık olana ait o resim... Ve tamamen onun renkleri var, aşk var, aşık olanın kendisi var o tuvalde. Aşık oldugu kim ise, bahane...
(alıntı)
