Kaybolan Yillar

Hatirlarmisin gecenin bir vaktinde pencereni açip yildizlara bakardin,
Ben ise pencerenin kenarinda duran iki saksi çiçegi arasinda açan yildiz gözlerine bakardim.
Bazen gülümser bazen aglardin , içindeki arayista kendimi arardim.
Oysa sen yildizlarina adini koyarken ben ise saçlarinin her bir teline bir isim koyardim.

Uzun kis gecelerinde pencerenin bugusuna parmaklarinin ucuyla papatya çizerdin.
Bir çocuk gibi gülümser bir cocuk gibi dudak bükerdin
Ben ise içindeki sakli çocugu gözlerimle severdim
ve bir cocuk gibi aglardim aglardim aglardim.
Ama sen hala çocuktun görmezdin.

Limanda vapurlari izleyisini izlerdim bazen,
saçlarini tarayan ruzgari , el salladigin vapurlari kiskanirdim.
Oysaki denizlerden daha derin, vapurlarin ufkundan daha gizemli yuregime hiç el sallamazdin,
Çünkü sen çocuktun
ve ben bir cocuk gibi aglardim aglardim aglardim.

Beyazlara bürünen güvercin gibi avucumdan uçup gittigin gün,
yüzünde gülücükler, saçlarina savrulan çiçekler ,
adim adim mutluluk dedigin yaban ellere yürürdün.
Oysa ben üstüne savurdugum umut karanfilini saçlarin tasimaz düsürürdü,
ve üstüne basip gectigin zaman,
bir volkan gibi yanardim yanardim yanardim.
Mutlu deilsin , oyle duydum tanidiklardan ,
Gözlerinden akan yagmurlar beni arar,
Vapurlara el sallamiyorsun artik.
Oyle masum bakiyorsunki denizlere ,
belkilerle baktigin vapurlardan çikarim karsina diye.

Oysaki o limanda yeni bir umutla
kaybolan yillarimin arasinda seni hergün
ararim ararim ararim.