İNSANLAR KORKUYOR

Konu: İNSANLAR KORKUYOR Paz Ocak 04, 2009 12:45 am

İnsanların çoğu kaybetmekten korktuğu için,sevmekten korkuyor. Sevilmekten korkuyor,kendisini sevilmeye layık görmediği için.Düşünmekten korkuyor, sorumluluk getireceği için.Konuşmaktan korkuyor,eleştirilmekten korktuğu için.Duygularını ifade etmekten korkuyor,rededilmekten korktuğu için.Yaşlanmaktan korkuyor,gençliğinin değerini bilmediği için. Unutulmaktan korkuyor,dünyaya iyi bir şey vermediği için.Ve ölmekten korkuyor,aslında yaşamayı bilmediği için.

Konu: Geri: İNSANLAR KORKUYOR Paz Ocak 04, 2009 12:51 am

Ve korktuğu içinde bunların hiçbirisini yapamıyor. Oysa bir tanesinde korkusunu yense belki özgüveni gelecek ve diğer korkularını da yenecek.
Ve mutlu olacak...

Konu: Geri: İNSANLAR KORKUYOR Paz Ocak 04, 2009 10:50 am

korkularımız çocukken başlıyor ve çocukken öğrendiğimiz şeyler yetişkinliğimizde de kolay kolay değişmiyor

Eğer, bir çocuk kin ortamında büyümüşse; Kavga etmeyi öğrenir.
Eğer, bir çocuk alay edilip aşağılanmışsa; Sıkılıp, utanmayı öğrenir.
Eğer, bir çocuk sürekli utanç duygusuyla eğitilmişse; Kendini suçlamayı öğrenir.
Eğer, bir çocuk hoşgörüyle yetiştirilmişse; Sabırlı olmayı öğrenir.
Eğer, bir çocuk desteklenip, yüreklendirilmişse; Kendine güven duymayı öğrenir.
Eğer, bir çocuk övülmüş ve beğenilmişse; Takdir etmeyi öğrenir.
Eğer, bir çocuk hakkına saygı gösterilerek büyütülmüşse; Adil olmayı öğrenir.
Eğer, bir çocuk güven ortamı içinde yetişmişse; İnançlı olmayı öğrenir.
Eğer, bir çocuk kabul ve onay görmüşse; Kendini sevmeyi öğrenir.
Eğer, bir çocuk aile içinde dostluk ve arkadaşlık görmüşse; Bu dünyada mutlu olmayı öğrenir.
Dorothy Law Nolte

Misafir

Ne kadar güzel bir başlık...cevaplar da güzel...küçükken yaşananlar ergenken insana yansıyor evet..basit ve komik bir örnek size...

hala saklarım o bebeği...parmağını köpekler koparmış ve diş izleri hala duruyor..ve ben sırf bu sebepten köpeklerden, yeni doğmuş bile olsa korkuyorum..neden_? elimi ısıracaklar diye Smile

) yenmek için eve bi tane alıp beslemeyi bile düşündüm ama cesaretim yok, hayvana acıyorum, yalnız başına kalacak bazen tüm gün, apartman dairesinde tıkılı kalacak vs...Evet bu korkumu yensem belki diğerleri de çorap söküğü gibi gelecek ve cesaretim artacak, daha mutlu olucam..Ama KORKULAR sadece bunlar olsun..Allah insanlardan, yaşayacaklarımızdan korkutmasın bizi.....