Bir Aşkın Anatomisi

Bizim çıkışımız yok. İçimde incecik bir sızı kanıyor bunu hissedince. Oysa başta her şey güzeldi onunla. Kazıdım bu ışıklı anları belleğime , onun hüzünlü haline; benim tutanacak dal arayan yorgun hayallerime ve yaralı çocukluğuma....
Yorgun arzularımızı sadece bizim olan güneşte ısıttık Sadece o güneşte o kocaman gözlerine bakarak kaybolurdum, başka evrende olurdum sadece o ve ben vardık. Ben sevdikçe o uzaklaştı ben bağlandıkça tanınmaz bir hal aldı ben ona uğradığı haksızlıkları hatılatıyordum o kadar yaralıydıki beni diğer insanlardan ayırt edemiyordu gizli bir maske taşıdığımı düşünüyordu o kadar çok aldatılmış o kadar iyi niyeti suistimal edilmiştiki ne zaman beni yaralayacaksın der gibiydi bana baktıkça. Benimle sokağa çıkmak, hayata karışmak, benimle kanayan yerlerini sarmak istiyordu....
Oysa tek istediğim sadece kocaman gözleriyle bakmasını istiyordum . Yıllarca onun gözlerine baktım onun canını acıtan kadınları öldürebilirdim. Bazen başkalarının yaptığı şeyi benmi ödeyeceğim diye düşünürdüm ama onu gördükten sonra hiç bir şey aklıma gelmezdi bütün dünya o olurdu ki.....
Yıllardır o benden hayata çıkış yolu aramıştı; şimdi de ben ondan bir çıkış arıyordum.
Artık onun imkansızlığında, yitirmişliğinde doğrulanmak istemiyordum.....
Onun o derin kırgınlığında geçmişimi arıyordum. Kendimi onun gözleriyle görmek istiyordum....
Kendimi artık onun o derin kırgınlığıyla sevmek istiyordum. Onu severken anlamıştım; çok ama çok eskiden kırmışlardı beni de....
Mantığı yoktu bu aşkın, biliyordum
Yaralı insanlar çekerdi, birbirini....

çok güzel

ewet çok duygusal