DİNAZORUN SON GÜNÜ.....

Misafir

Zülfü Livaneli
Biliyorum ki hepimizin sıkıntıları, üzüntüleri var. İnsanoğlu hastalıktan, ölüm acısından, parasızlıktan, aşk acısından, ayrılıktan, onurunun kırılmasından, yaşlılıktan, kısacası bin bir sebepten dolayı acı çekiyor.

Ama hayat sadece bunlardan ibaret değil.

Dertlerin yanında sevinçler, hastalıkların yanıbaşında mucizeler, gözyaşlarının arkasından kahkahalar bekliyor bizi.

Bu yüzden yeni yılın bu ilk gününde hepinizi, hayatınızdaki karanlıkları değil, aydınlık noktaları hatırlamaya çağırıyorum.

Yaşıyor olmak, 2008 yılına ulaşmak bile başlı başına bir mutluluk kaynağı olmalı.

Hayat, dertleri büyütmek için çok kısa.

Bir türküde deniliyor ki: "Bu dünya bir penceredir / Her gelen baktı geçti."

Biz de bakıp geçiyoruz işte.

İnsan bunu hatırladığı zaman, dertleri gözünde küçülüyor.

***

Birkaç gün önce televizyonda bir belgesel izledim:

65 milyon yıl önce ölmüş olan bir dinozorun iskeletini bulmuşlar.

Kafasında, ölümüne neden olan bir yara izi varmış.

Şimdi bilim adamları hummalı bir çalışmayla, dinozordaki bu yaranın nasıl oluştuğunu anlamaya çalışıyor.

Acaba başka bir dinozorla kavga ederken mi yaralanmış, yoksa başını bir yere mi vurmuş?

Bilim adamlarının bu merakına saygı duymamız gerekiyor.

Onlardaki bu merak olmasaydı, bugünküyle karşılaştırılamayacak kadar geri bir dünyada yaşıyor olacaktık.

İşin bu yanını hiç unutmamakla birlikte benim aklım, dinozorun son gününe takılıyor.

Belki de bir et parçası için kapıştı başka bir dinozorla, belki bir dişi yüzünden ölümcül kavgaya girdi.

Gözü bir anda karardı ve hiçbir şey düşünmeden öfkeyle saldırdı.

Şimdi kafası bir laboratuvardaki masanın üzerinde duruyor ve bir takım insanlar röntgenini çekerek onun son gününü tahmin etmeye çalışıyor.

65 milyon yıl sonradan baktığımızda dinozorun dertleri ne kadar küçük görünüyor değil mi?

65 milyon yıl sonra, bizim dertlerimiz de öyle görünecek.

Bu yüzden hayatınızdaki hiçbir sorunu, dünyanın sonu olarak görmemenizi diliyorum.

Bize düşen ömür dilimini mümkün olduğu kadar mutlu geçirmek ve başkalarını da bu mutluluğa ortak kılmaktan daha güzel hiçbir şey yok.