O Beni Anlar

[b] O BENİ ANLAR
Ne kolay söylenir, ne kolay ağızdan çıkar.
Üstelik söylerken düşünmeyiz bile gerçekten anlarmı ?
Anlamak zorundamı ?
Genelde başındada şöyle birşey olur bu cümlenin :
O benim ANNEM o beni anlar !
O benim AĞABEYİM o beni anlar !
O benim EŞİM o beni anlar !
O benim SEVGİLİM o beni anlar !
O benim ......M o beni anlar !
Hep onlar anlar bizi başkaları değil.
Hep anlamalarını bekleriz.
Hep daha uzak olanlara kendimizi anlatmaya, onları kırmamata, onların gönlünü etmeye çalışırız.
Hep onlRI İHMl ederken uzaktakilere; sıfatının sonunda İM, IM, UM eki olmayanlara harcarız zamanımızı ve enerjimizi.
Svgimizi verdiğimizi zannettiklerimize aslında sevgisizlik veriyoruzdur o anda.
Dönün ve bakın.
Falanca için harcadığınız 3-5 sat içinde acaba o sıfatının sonunda İM, IM, UM eki olanlardan birinin size hiçmi ihtiyacı olmadı.
Filancaya derdinizi anlatmaya çalışırken sıfatının sonunda bu eklerden birine sahip kişiye YA Bİ DAKKA YAA dediğinizde hiç düşündünüzmü kırılabileceğini.
Hatta o falanca ya da filanca yı kırmamak adına İM leri IM ları Um ları bilerek ve isteyerek kırdığımız azmı lmuştur?
Hatta sevgimizi bile esirgemişizdir belkide

Ama O BENİ ANLAR
Çünkü O BENİM ......M !!!

Yazın gerçektn çok gusel abi.insan okuduğu zaman acaba bende böyle yaptım mi diye düşünmeden edemiyor.Ewet galiba hepimiz yapıyorz..O beni anlar dıyerek birçok ınsanı özellikle sevdiklerimizi bilmeden kırıyorz..O beni anlar diyoruz ve bu kelımeye sığınıyoruz..AcAba biz onları anlıyormuyuz..

kimse kimseyi anlamıyo aslında anlar diye sığınmak yanlış anlaşılmadığımız için birileri anlar diye geçiştiriyoruz.((( ANNELERDE,BABALARDA,KARDEŞLERDE, öyle oluyoki seni anlamıyor.O BENİ ANLAR diye sadece kırıp yıkıyoruz farkında olarak yada farkında olmadan anlamasını bekleyeceğimize biz anlamaya çalışmıyoruz.

Yeri geldi isyan ettim kadere,
Öyle zaman oldu ki, gömüldüm hep kedere,
Anladım ki bunca zaman boşa geçmiş haybeye,
Kara topraktan gayrı, kim anlar beni.

Beni anlamayanlara sitem ederim,
Anlamayan varsa sorsun, tekrar söylerim,
Doğrumu söyledim ben, başka ne derim,
Sırdaştan dosttan gayrı, kim anlar beni.

İnsanın insana, kalmamış ki saygısı,
Mal mülk olmuş, insanların kaygısı,
Beni anlamayanın, buysa şayet doğrusu,
Yiğitten mertten gayrı, kim anlar beni.

Ben sözümü taşa desem, dile gelirdi,
Hiç değilse susardıda haddi'n bilirdi,
Gör bak insanoğlu, Sinan nasıl delirdi,
Duvardan taştan gayrı, kim anlar beni.
alıntı